Historia  materiału jeans i denimu

Jeansy to spodnie wykonane z denimu lub tkaniny jeans. Zostały wynalezione przez Jacoba Davisa i Leviego Straussa w 1873 roku. Nazwa jeansów pochodzi od miasta Genua we Włoszech, miejsca, w którym produkowano bawełniany sztruks, nazywany jeans lub jeane.

Levi Strauss

Levi Strauss przybył z Niemiec do Nowego Jorku w 1851 roku, aby dołączyć do swojego starszego brata, który miał sklep wielobranżowy.
W 1853 roku usłyszał o gorączce złota na Zachodzie, więc przeniósł się do San Francisco, aby założyć zachodnią filię rodzinnego sklepu. Sprzedawał tam m.in. tkaniny bawełniane. Jednym z jego klientów był Jacob W. Davis, krawiec z Reno w stanie Nevada. Davis szył przedmioty użytkowe, takie jak namioty, koce dla koni i pokrowce na wozy.
Pewnego dnia jego klient zamówił parę solidnych spodni, które mogłyby wytrzymać ciężką pracę. Uszył je z dżinsu, który kupił od Levi Strauss & Co, i wzmocnił, umieszczając miedziane nity w miejscach, w których spodnie najbardziej się rozdzierają np. w kieszeniach . Kiedy chciał je opatentować, napisał do Leviego Straussa i zostali partnerami. Otworzyli większą fabrykę i tak narodziły się dżinsy.

Produkcja jeansów

Czy kiedykolwiek zadawałeś sobie pytanie, jak powstają niebieskie dżinsy? Albo nawet zamki błyskawiczne? Teraz masz okazję się tego dowiedzieć.

Historia produkcji Jeans

Jeansy są wykonane z materiału zwanego denimem. Nazwa „denim” pochodzi od nazwy mocnej tkaniny o nazwie „Serge de Nîmes”, początkowo produkowanej w Nîmes we Francji, stąd „de Nîmes” – „denim”. Tkacze z Nîmes próbowali odtworzyć bawełniany sztruks, który był słynny z produkcji w mieście Genua we Włoszech, ale bez powodzenia. Metodą prób i błędów opracowali inną tkaninę diagonalną, która stała się znana jako jeans.

Barwnik indygo

Jest to barwnik organiczny o charakterystycznym niebieskim kolorze. Był on produkowany i używany w Indiach, skąd wziął swoją nazwę, od czasów starożytnych. Z Indii, Indigo jest importowane do Egiptu, Grecji i Rzymu. Inne starożytne cywilizacje, takie jak Chiny, Japonia, Mezopotamia, Egipt, Wielka Brytania, Mezoameryka, Peru, Iran i Afryka również używały indygo do barwienia. Indygo w Indiach było wytwarzane z rośliny Indigofera tinctoria. Używano go na bawełnie, ponieważ była to najłatwiejsza metoda barwienia. Jedynym problemem było to, że kolor nie utrzymywał się długo. Wraz z odkryciem drogi morskiej do Indii problem ten został rozwiązany i rośliny indygo zaczęły przenosić się do kolonii. Organiczne indygo jest używane do czasu odkrycia syntetycznego indygo pod koniec XIX wieku. Stało się ono tańszym wariantem i zastąpiło orginał.